Słowa, słowa ..

na drodze piękna i żyjących już w wyobraźni krajobrazów nowych miejsc, nowych niezapomnianych przeżyć staje często małostkowość, zawiść, kłamstwo .. jakże łatwo się o to potknąć

słowa, słowa, słowa ..
kapią jednostajnie na poduszkę
snu zamarłej duszy

te z wody źródlanej
spływają bez śladu
ciszą przeźroczystą

te żrące ból nieznośny
wciąż nienasycony
chłodem wypalają 

te z winem zmieszane
upijają nocą
rozbudzone razem
pejzarze przyszłości
zazdrosną iluzją
zręcznie wykradane

z wolna wysychają
nic nie warte słowa

te lilią wciąż kwitnące
w milczeniu 
bezsilne łzy zraszają ..

Lauingen, 11 grudnia 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Rozpacz

w pustym przedziale

wśród spojrzeń

ścian złowrogich

niosę zwiastun

pól nieurodzajnych

słowo śmierci
przekłutej duszy

nic nie zdoła

mnie podnieść

z fałszywej plaży 
gorącej kolorem rdzy  

ranionego

żywego na przekleństwo

szczęśliwego rozpaczą

żałosną i śmieszną

ale przecież ..
nie przyniosłem jej z sobą !

Lauingen, 8 grudnia 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Cienie jesienne

zbudziłaś mnie światem
gdzieś istnieje we mnie  ..
für die letzte Liebe. 

idę cieniem ścieżki

szelestem płaczących liści

klejących do stóp 
podeptane szepty

umarłej zieleni

usta wiatru suszą krople 

płynące bezwiednie

strużkami milczenia

po skrywanym smutku 

nieruchomej twarzy

idę cieniem czasu 
w azylu pamięci 
zamkniętej ciepłem dłoni

by te cząstki życia 

utracone nagle

uskrzydlić na nowo
w rysunku koron 
wyblakłego lasu

rozkwitłaś światem

zbudzonym jesienią

zwiędnę w nim samotnie
w jego jasnym cieniu ..

Fot. Antek Rybczyk

Lauingen, 1 grudnia 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Zatopiony w tobie

rozpłynąłem się w kroplach

niebotycznej chmury

gwałtowny przypływ

uderzył w brzeg

spękanych zmysłów

nieposkromioną kipielą

uwolniony od ciała

wtopiłem się w ciebie

bezkarnie 
każdą cząstką

rozpuszczonej całości

wniknąłem w twe usta

łaknące oddechu 

jeszcze wpółotwartym 

zdziwieniem

kosmykami pocałunków 
zwilgotniałem

w rozszerzonych źrenicach

oniemiałych powiek

gwałtownym wodospadem

uwolniłem ramiona
chłonące pożądliwie 
wezbrane źródło uniesienia

a sztorm zapomnienia

rozfalował uda
mocą nawałnicy

niebiańskiego tańca

zostanę już na zawsze

w tobie zatopiony ..

Fot. Internet

Lauingen, 17 listopada 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Górski szczyt

"Pisząc jest się jakby bliżej nieba.

To jest rekompensata za szarość tego życia"
(Parafraza czegoś kiedyś zasłyszanego)


rysy górskich szczytów
spojrzały na mnie spod powiek 
śnieżnego błękitu

brwi skał 
uniosły się lekko 
w tańczącej ciszy 
nad kosmykami 
pierzastych obłoków

wiem, 
ujrzałeś swój szczyt jedyny
przeźroczystą mgłą wiatru
w oddali muskany
lecz zapomnij o nim
nie odnajdziesz drogi 
w labiryncie prawdy
zatracanej szronem 

nie ! nie oderwę oczu
wybacz niepokorę
ten szczyt mi najbliższy 
choć daleko płonie
oślepłem spragniony
skalistych płomieni

nie poddam się nigdy
nawet gdy zastygnę
w lawinie kamieni ..

Lauingen, 7 listopada 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Bliżej nieba

w zaszronionych smutkiem
kwiatach opadłych liści
jesienny wiatr osuszył
kartkę zeszytu pamięci

kiedyś dźwięczące
pośpiesznym tętnem
wróciły słowa
zwiastun miłości 
nieuroniony

cienie otwartych źrenic

zgasły w poświacie
narodzin snu

i odpłynęły 
w ramionach wiatru

milczącym żalem
łez nieistnienia

razem być
samotnie tam

bliżej nieba ..

Bliżej nieba, fot. Antek Rybczyk

Lauingen, 28 października 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Mur

wzdrygnęło chłodem

splecionych niechęci ..

stalowe spojrzenia

skryte w pnączach

skłębionego muru

wywlokły półprawdy

zszarpane zębami

półfałszu milczenia

w błoto zgniłych liści
wciągnięte podstępnie

skopane bez serca

duszą się bezbronne

poszarpane skrawki

sieroconych myśli

chłodu się nie boję
przepiłuję pnącza

zdrewniałego czasu,

z podziemnego świata

wyniosę je wszystkie

w samotnej ciemności

będą czekać ciebie

bo ty je dotknęłaś

nie są tylko moje ..

J.D. Sekowski, "Verlassen"

Lauingen, 20 października 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Koniec

"Weil quer über meinem Herz 
liegt die Erinnerung,

sie bleibt immer jung"
Herbert Grönemeyer , Zu Dir ..

za tą skarpą koniec świata ?

nic nie widać ..

biały obłok zamknął oczy

za krawędzią szarej skały

tak, to prawda

lecz na dole pod obłokiem
inny świat istnieje przecież

nowy, czysty, niezmącony

gdzie się tylko miłość czuje

i gdzie już nic 
nie boli

i odwagi nie zabraknie

więc pobiegnę bez wahania

do policzka jedynego

pocałunkiem się przytulę

i obejmę tak jak kiedyś

szeptem ciepło ci zanucę

a ty powiesz znów
.. dziękuję 

Wędrowiec nad morzem mgły (1818, olej),
Caspar David Friedrich
Kunsthalle Hamburg

Lauingen, 29 września 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Samotna róża

płatki motylim wiatrem
pogłaskane

wyszeptują duszę

strzępiastej czerwieni

zieleń liści

skrywa niepokorne kolce 

nie dam wyrwać się nikomu

spośród rozmierzwionych wrzosów
bo zakłuję ostrym kolcem

w zastygniętej

kropli rosy

czerwień płatków 
w niezniszczalnej samotności

szeptać będzie półnutami 
kaleczącej 
twej wolności ..

Fot. Antek Rybczyk

Lauingen, 10 września 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Cień ulicy

przystanąłem 
i kosmyk wiatru 
trącił przypadkiem 
zawstydzony przysiadł
ułożył się w kłębek
zmrużył oczy
przytulił ufnie

nagle podmuch znikąd 
rozdygotał spokój
dziki tętent 
zdruzgotał bezdusznie
otwarte zmysły ciszy 

i grzywy wściekłe 
zardzewiałych liści  
poniosły ze sobą 
ten kosmyk jedyny
w kruszynce płowej chwili 
ogrzany ramieniem 

bezradnie odwrócił się jeszcze 
nim zniknął za rogiem 
skulonej kamienicy
   
zostałem sam w zaułku
winorośla nieubranych myśli
przez chwilę zamarły skłębione

wyruszę znów kiedyś
cieniem twej ulicy
odnajdę bezcenne
zagubione mgnienie

Fot. Antek Rybczyk

Lauingen, 29 sierpnia 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Wypadek

zobaczyć oczy

kolorem ukrytym

pod powiekami 
czarno białych listów

usłyszeć głos

stłumiony zazdrośnie

dźwiękochłonną ścianą

smakować uśmiechu

w kącikach ust
rozchylonej wyobraźni

zegar zastygł 
pustką horyzontu

czas odjazdu minął
pociąg, wypadek 
ktoś umarł
wiem, nie zdążę już

do twego istnienia 

nie czekałaś 
i nie wiesz

coś zgasło 

na ślepej ścianie ekranu

i umarło wszystko ..

Lauingen, 8 sierpnia 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Wiedeńska kawiarnia

Niezapomnianej Diablicy ..
Wiedeń, 27 lipca 2014 ..

jesteś tu ze mną w wiedeńskiej kawiarni

usiadłaś blisko, jak wtedy w podcieniach                     

zmysły oniemiały twoim aromatem

ty tutaj znikąd ? 
przecież ciebie nie ma !

zaskoczona struna samotnej wolności

milczy bezradnie pytając spojrzeniem

przecież mówię prawdę, bo widzę jej oczy

te, które kiedyś 
zwiodło zagubienie

to było wtedy, w deszczowej poświacie 

słowa twoje skryte przed skazą zazdrości 

oprawiłem rzeźbą mahoniowej ramy
by wciąż nuciły
w bezcennym obrazie

z porcelany twych ust delektuję słowa

dyskretne lustra ukryły odbicia

jesteśmy sami w mahoniowym cieniu

splątani razem
labiryntem życia

lilie z serwetek zakwitły bukietem 

zanim znów znikniesz porannym przedwiośniem  

całuję twoją dłoń tamtym chłodnym latem

wyjdź za mnie proszę
w wiedeńskiej kawiarni ..

Fot. Antek Rybczyk, Wiedeń 2014

Wiedeń, Vienna, 27 lipca 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Za szybą

schowałem ukradkiem

za podwójną szybą

strzępiastego bielą
błękitnego pola
oczy nieskończone

oczy nieumarłe

między kolumnami

pod dotykiem cieni

spękanych marmurów

nie przestaną błyszczeć

nie zatracą barwy

jestem codziennym

kwiatem 
tamtego bukietu

milczącego ze mną

za podwójną szybą

ogrzaną oddechem ..

Fot. Internet

Lauingen, 17 lipca 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Zapachy lata

idę przed siebie samotnym latem

słońcami ścieżek ogrzanych kurzem 

wchłaniam na nowo 

kiedyś zgubione

zapachy nagim wiatrem
głaskane

gorące łąki szumią bezlistne

zapachem włosów lśniących daremnie

bez namiętności 
zachłannych dłoni

niedotykane kładą się 
sennie

łopoty żagli leśnej pamięci 

milkną w zapachu zazdrosnych cieni

wskroś zanurzone 
i poszarzałe

wrosły wstydliwie 
w nocy korzenie

zapach igliwia chwycił za dłonie

wróć gdzie te oczy niezapomniane !

nie chcę, nie mogę
choć będę czekać 

samotnym latem 
muszę iść dalej ..

Vincent van Gogh, Musée d'Orsay, Paris

Lauingen, 11 lipca 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Zazdrość

podniebne słońce

ślepi zazdrośnie

pali źrenice

ufne pokornie

wie, że nie ujrzy

świateł ciemności

kłąb żmij podstępnych

na wpół rozciętych

przeraża w ciszy 

kąsaniem kłami

słów wysączonych

z trójkątnych twarzy

uniosłem czoło

raniony we śnie

chwyciłem rękę

nagiej zazdrości

skrytej bezgłośnie

dość już ! 
nie ! nie pozwolę

zrzucę kajdany ..

Fot. Internet

Lauingen, 24 czerwca 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Już na zawsze ..

         Dziękuję za wszystko i nie boję się !

  Moje intencje są czyste jak ten utwór, który wybrałaś !!!

cisza rozciąga się

do bólu nagłego zerwania

nie ! nie boję się ..

ośmiornica jednakowych nocy

farbuje wciąż kartki mroku

atramentem listów

pisanych bez nadziei
do przymkniętych powiek

pytania zawinięte w folię

leżą dziewicze 
pachnące świeżością

i choć głód zabija 
nie wolno tknąć !

za kurtyną ślepego dymu

płonących traw

chronię znów bezbronne

wyklęte słowami 
otwarte źrenice

nieznośny spokój 
pulsuje tętnem myśli

w niegasnącym źródle  

podciętych rozpaczą 
żył pamięci

ona nie widzi, że 

już na zawsze z nią .. 
poszła na spacer z pieskiem

tak zwyczajnie

Lauingen, 10 czerwca 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Krzyk

gdzie ja cię spotkałem

czemu ciebie właśnie

czemu tak się stało

nie widzisz, że przecież

do niechcenia bólu

coś mnie zagmatwało ?

a chcę, tak bardzo chcę

myśleć o twych oczach

jak moje upartych 

przekomarzać myśli

ułożone razem

w zaplątane zwoje

i tak ten krzyk powstał

ten niewykrzyczany

bo tchu już jakby brak

choć może się ożywić

żywy w każdym calu

czy chcesz, czy nie
bo to nie jest tak .. !

Edvard Munch, Krzyk

Lauingen, 7 czerwca 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Rytuał

zegar na wieży

sekundy na smyczy

uśpione na rozkaz

budzone na rozkaz

bezlitosnym krzykiem

kwadransów

zgrzytliwe modły żaluzji 

wschodzą i zachodzą

rytmem gaszonych słońc

odświętna ceremonia

tańca kubłów

z sekundami

wyzwolonych śmieci

na karcie zegarowej

szukam miejsca na kawę

bez odwiecznych fusów

rytuału życia
tam skryję swoje sekundy ..

Fot. Antek Rybczyk
Ulm, 2014

Lauingen, 29 maja 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Wrosło we mnie

wrosło we mnie drzewo

prostopadle do stóp

żywa kora

a nici konarów

w nerwy wplątane 

nijak rozsupłać

ni rozerwać

cząstki bezsilności

zakwitają

karmione bólem
konwulsji żył

korzenie bez pośpiechu

sączą rysunek

krwiobiegu

gałąź 
nocy przetrąconych

rodzi już 
moje liście

to ty ?

jestem tobą !

powiedz coś .. 

Lauingen, 22 maja 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Wypatruję znów

przymknięte okiennice zmierzchu

zdjęły nakrycia ulicznych stolików

wciąż wilgotne oczy 
odeszłego deszczu

wypatrują ze mną 
postaci ulotnej
nie dotkniętej jeszcze 

spłynął dzienny makijaż 
starych kamieniczek  

okryty całunem strażników cienia

niknących za kulisy nocy 

gdzie sen o młodości 
wyświetla tę samą

kolekcję przeźroczy

teatralnym ukłonem 
marmurowy pomnik 

odrzucił z ulgą kaptur
skamieniałej roli

słuchając spowiedzi 
bezgłośnej modlitwy 

posypał patyną mądrości
klątwę potarganych myśli

naraz akord fortepianu 
uniósł kurtynę rozlustrzonej czerni
to ty ? naprawdę jesteś !

wstrzymanym oddechem
podbiegłem na scenę dotknąć jej spojrzenia

w ciszę zapachu ożywionych włosów 

szeptaniem dziękuję

i znów ten stary dzwon uderzył zazdrośnie !

wstrząsnęły mną dreszcze przebudzenia

wypatruję na nowo skrzypienia parkietu 

na wygasłej scenie nieskończonej sztuki 
snu o tej ostatniej ..

Fot. Sara Asarah

Lauingen, 14 maja 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Pustka

słońce ogrzewa obok

i nie dotyka

stygnącego pulsu

zakazanej tętnicy

drzewa znieruchomiały

rozbitym szeptem 

plotkujących liści

a oni spoglądają ukradkiem

na tańczącego samotnie

nie widząc ani słowa

przeźroczystość wody

rozchyliła usta tajemnicy

nietkniętej głębi

leżę zwinięty w kłębek

drżącej zmysłami pustki

wypalony gliną
rozsypanej kamienicy

po eksplozji słońca

Lauingen, 4 maja 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014