Cienie jesienne

zbudziłaś mnie światem
gdzieś istnieje we mnie  ..
für die letzte Liebe. 

idę cieniem ścieżki

szelestem płaczących liści

klejących do stóp 
podeptane szepty

umarłej zieleni

usta wiatru suszą krople 

płynące bezwiednie

strużkami milczenia

po skrywanym smutku 

nieruchomej twarzy

idę cieniem czasu 
w azylu pamięci 
zamkniętej ciepłem dłoni

by te cząstki życia 

utracone nagle

uskrzydlić na nowo
w rysunku koron 
wyblakłego lasu

rozkwitłaś światem

zbudzonym jesienią

zwiędnę w nim samotnie
w jego jasnym cieniu ..

Fot. Antek Rybczyk

Lauingen, 1 grudnia 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014