Schmitti

pragnienia niezgasłe dotyku pamięci

bezsennej miłości zamilkłe odloty 

cichą bezradnością głaskaną uśmiechem

pod melodią zgiełku 
żyją wciąż ukryte

krajobrazy lęków przeplatanych szczęściem

przytulane mocno do jednego serca

na rękach noszone 
to przy nogach śpiące

spoglądają ufnie 
wiernie zakręcone ..

kładka nad przepaścią do drugiego brzegu

kołysana snami niezatartych wspomnień

wciąż pewnie prowadzi do zgasłego światła 

choć liny zamglone
prawdą przemijania

nic tego nie zmieni, nie zastąpi nigdy

pozostanie zawsze najlepszym kamratem

diamentu lśniącego na maleńkiej skale

z jedyną miłością 
ukrytą przed światem ..

Schmitti odwrócił głowę
i delikatnie uchwycił zębami dłoń, 
jakby chciał powiedzieć nie odchodź, 
zostań z nami ..

Lauingen, 24 kwietnia 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Umieram

umieram dla ciebie

zduszony niepokojem

zdrętwiałej wyobraźni

umieram stygnącym kamieniem

znieczuleniem

pobocza ciemności

umieram rozżarzonym

płomieniem

oszukanej gwiazdy

   

umieram słowem

nieprawdy pochmurnej

milknącego lęku

a w martwej dłoni

przekłutej kolcami 

żyje wciąż na śmierć skazany 
pąk cudownej lilii

odchodzę wraz z nim

bo w tobie umarłem

Lauingen, 21 kwietnia 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Samotna ławka

wciąż wpatrzona

w cząstkę życia

zwiniętą w kłębek

zeszłorocznych liści

wciąż wsłuchana

w refren ścieżki

miarowo milknący

szeptem żwiru

znikąd donikąd

wciąż budzona

tym samym snem

odchodzących

na zawsze słów

krokami milczenia

nie zostawię cię

wrócę i ogrzeję

gdy będziemy sami ..

Lauingen, 16 kwietnia 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Bezradna miłość

nadrzecznym bulwarem 
snuje się samotnie 
omywana 
bezbarwnymi spojrzeniami

przygarnia rozpuszczone wiatrem 
grzywki skroplonych gałęzi  

inną zielenią 
niemych liści

opuszczone powieki ciszy

otwierają oczy lękom 
skrytym pod chłodnym lustrem

płynącego daremnie spokoju

ciepłem mocnych ramion
zastygłych bezsilnie

przyciąga do siebie 
nietknięte usta 

na odwróconym obrazie

pocałunku wyobraźni

wiem
wypłynie łodzią z przystani

na przekór ciemności 
zlepionej chmurami 
i tam za zerwaną nitką

znajdzie swe odbicie

ta bezradna miłość ..

(Zdj. internet)

Lauingen, 2 kwietnia 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014