Schmitti

pragnienia niezgasłe dotyku pamięci

bezsennej miłości zamilkłe odloty 

cichą bezradnością głaskaną uśmiechem

pod melodią zgiełku 
żyją wciąż ukryte

krajobrazy lęków przeplatanych szczęściem

przytulane mocno do jednego serca

na rękach noszone 
to przy nogach śpiące

spoglądają ufnie 
wiernie zakręcone ..

kładka nad przepaścią do drugiego brzegu

kołysana snami niezatartych wspomnień

wciąż pewnie prowadzi do zgasłego światła 

choć liny zamglone
prawdą przemijania

nic tego nie zmieni, nie zastąpi nigdy

pozostanie zawsze najlepszym kamratem

diamentu lśniącego na maleńkiej skale

z jedyną miłością 
ukrytą przed światem ..

Schmitti odwrócił głowę
i delikatnie uchwycił zębami dłoń, 
jakby chciał powiedzieć nie odchodź, 
zostań z nami ..

Lauingen, 24 kwietnia 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014