Wrosło we mnie

wrosło we mnie drzewo

prostopadle do stóp

żywa kora

a nici konarów

w nerwy wplątane 

nijak rozsupłać

ni rozerwać

cząstki bezsilności

zakwitają

karmione bólem
konwulsji żył

korzenie bez pośpiechu

sączą rysunek

krwiobiegu

gałąź 
nocy przetrąconych

rodzi już 
moje liście

to ty ?

jestem tobą !

powiedz coś .. 

Lauingen, 22 maja 2014

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014