Wiersze i wierszyki ..: grudnia 2012

poniedziałek, 31 grudnia 2012

Złamane

Tam, gdzie coś się kończy zawsze może zacząć się coś od nowa ..
I bywa, że jest wtedy silniejsze i nie da się już więcej ugiąć, ni złamać.

kojący bezruch zieleni

leśnych przestworzy
słoneczną wilgocią usypia
lecz, trącony nagle wzrok nutą wbił się potworną
fałszywym akordem
przeraził

trzeszczące milczeniem
kości drzazg

w ranie rozdartej
wiercą myśli
bólem nieznanym
i oślepłą bielą
próbują dotknąć
wołaniem błękitu
zaschniętym bezsilnie

zduszone
wichurą targane
samotnie zginęło
drzewo złamane ..

Bielsko-Białą, 31 grudnia 2012 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

środa, 19 grudnia 2012

To "Spotkanie" miało wyglądać tak jak teraz, czyli optymistycznie, bo grudzień jest miesiącem, gdy myślimy o umownej granicy, z którą wiążemy nowe nadzieje ... I to jest właśnie to ! Zawsze trzeba marzyć, bo wszystko się spełnia, gdy bardzo się czegoś pragnie ...

to spotkanie umówione

zimą w małym parku

już doczekać się nie mogę

bo po latach wielu

ta uliczka, ta parkowa

nas pamięta przecież

i powita dzisiaj

śniegu zaiskrzeniem

śpiący zimą park rozgrzejesz

uśmiechu okruszkiem

twego ciepła i bliskości

już zawsze spragniony

i ożyją drzewa

ze snu rozbudzone

promieniami spojrzeń
w siebie zapatrzonych

ujrzeć znowu ciebie

spojrzeć w oczy cicho

może dłonie złączyć

przytulić choć chwilę

wirować szczęśliwie

aby świat oszalał

zdziwiony że można

że to prawda cała ..

Kiedyś Hermann Hesse powiedział :

"W każdym początku wielki czar się chowa;

co nas ochrania i pomaga życ."

Twój wiersz Antku kojarzy mi sie bardzo z powyższym przekazem, a oprócz tego Twoje słowa wzbudzają jasny uśmiech na twarzy, bez którego smutno byłoby żyć ;-)

Lauingen, 19 grudnia 2012 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

niedziela, 16 grudnia 2012

Spotkanie w parku II

czekam w małym parku obok

na spojrzenie wymarzone

ale godzin już zbyt wiele

już wiem chyba, to skończone

ale czemu nie zadzwonisz

przecież chciałaś znów rozmawiać

i to drżenie niepokoju

przedsmak strachu się pojawia

i wtem wiatr taki ponury

chłodem śnieżnym mnie owiało

niebo nakarmiły chmury

nie wiem co się nagle stało

coś się stało niedobrego

i nie dajesz znać, dlaczego

może ..

czas porwany, czas zszarpany

wichru bezlitosną siłą

raz nie łapie już oddechu

to koszmarnie znów się dłuży

coś się stało, może leżysz

gdzieś zraniona

w tej szkarłatnej

krwi kałuży

nagle obraz się pojawił

jakby filmu wyświetlanie

tak ruchomy, bez kolorów

na tej mglistej, chmurnej ścianie

czarnych jeźdźców wroga zgraja

już porywa cię i wlecze

gdzieś w nieznane mi przestrzenie

nie zobaczę cię już dzisiaj

czy wystarczy mi wspomnienie ?

herszta tylko zobaczyłem

resztę czarne stroje skryły

nie chcę, aby cię więzili

już wyruszam by cię szukać

i nie spocznę, nie przestanę

i już nigdy nie pozwolę

chociaż ty im

pozwoliłaś …

Fot. Antek Rybczyk

Lauingen, 16 grudnia 2012 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

poniedziałek, 10 grudnia 2012

To może

oczu blask tak inny

nagle i znikąd

dotyk dłoni

uspokaja drżenie

oczy otwarte wirują

szaleństwem śnieżycy
nieobłaskawionej

ułamkiem spojrzenia

myśli wciąż pijane

zataczają koło
korytarzem tęsknot

i milczą

to może miłość ?

Lauingen, 10 grudnia 2012 r.

antekrybczyk.blogspot.com

czwartek, 6 grudnia 2012

Pierwszy śnieg

plamy śniegu rozsypane hojnie

krzyczą kłując bielą

zmrożone skrami
zdrętwiały wpółotwarte usta

poczekalni niedokończonych słów

sztylety traw zastygłe w puchu

milczą czernią

sterylnego pchnięcia

w duszę nadziei
na żywą czerwień
zaginionej kropli

szklanka z drinkiem
zamglona księżycem

nie chce zasnąć

przysypana bielą

zmrożonych kwiatów
w bezduszności kryształu

ale wie, że kiedyś
nadejdzie wiosna ..

Fot. Antek Rybczyk

Lauingen, 6 grudnia 2012 r.

http://antekrybczyk.blogspot.com/
http://www.facebook.com/antekr

środa, 5 grudnia 2012

Roberto

diament wyjątkowy

szlifowany przez chwil miliony

okruchami sekund

tak doskonale

nam żongluje …

tytanowa rzeźba

kształtowana chłodną perfekcją

prostym ciepłem gestów

niemechanicznych

emanuje …

spiętych myśli

lot wyzwolony nagle

z kajdanów spojlera

precyzyjnie

karmione chwilą nagłą

odliczają ciszę ...

milczący trzask

stopery dech wstrzymały

niespodzianie

trwanie w myślach

skłębionych niepewnością

przeliczoną …

rzeźba stoi nadal

nieugięta

niezłamana

uśmiechnięta …

Lauingen, 5 grudnia 2012 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr