Szary wróbelek

witki losu złączył wiatru podmuch śmiały

tych wróbelków szarych, ech co za spotkanie

i na spacer poszły razem                               

tak za ręce

i nikt nie wie czy się śmiać,  czy może płakać

może milczeć także chciały ?

stary szalik spruć już nie żal i z koszyka  

rozmów barwnych nowy dziergać się zaczyna

wciąż pleciony tak bez końca

po horyzont

już zachwyca bez umiaru, już porywa 

co nieczęsto się spotyka !

ciepłym tchnieniem krajobrazu wyobraźni

stary wiatrak znów zaskrzypiał ucieszony

i wróbelek chętnie czyta

w kropli słońca

z kalendarzy żółte kartki rozrzucone

o miłości, o przyjaźni

lecz zniknęło wszystko naraz niespodzianie

szal tęczowy skryły chmury poczerniałe

i wróbelek jest żurawiem

już odleciał

gdzie cieplejszych piasków morza

kiedyś mówił

że wróbelkiem pozostanie ..

Lauingen, 18 września 2012 r.

antekrybczyk.blogspot.com

Copyright © Antek Rybczyk 2012