Morza dłoń

morze przygarnia
jasną dłonią

miliardem płowych ziaren 
głaszczących szelestem

białogrzywy błękit
faluje zamyślony

a chłodny wiatr 
omywa szeptem

zmierzwione niepokoje

ślady na piasku
zasypuje przeszłość

nie widać już ścieżki ..

zdziwione oczy zegarów
przesłania mgła

a tykanie czasu odpływa
niezauważone 

i morza dłoń wskazała gwiazdę
ponad horyzontem

a głos zaszeptał idź 
czeka na ciebie daleko, tak blisko

otwieram ci drogę do niej

ale po zmierzchu

zniknie już na zawsze

czy jesteś już gotów ?

Lauingen, 24 września 2012 r.

antekrybczyk.blogspot.com

Copyright © Antek Rybczyk 2012