Studnia

w jednej chwili zbladłem

jakby ogłuszony

oparłem się ręką

o krąg napotkany ..

coś nagle się stało

siły niewidzialne 
opadły mnie zewsząd

ręce zaplecione 

milcząco wepchnęły 
z kamieni łoskotem

w mroczną przepaść czerni         

w toń wpadłem bezwładnie  

drżenie przerażenia 
lodowatym chłodem

zadławiło oddech

wśród tłumu oślizgłych

zapleśniałych cieni

od dna się odbiłem jeszcze raz ostatni

oddech już zamierał bezsilną konwulsją 

wtem ręka wyjrzała
zza kurtyn ceglanych 

ramię uchwyciła     

coś mnie zaciągnęło

w potajemny tunel 

tam znajome dźwięki 
nut płynących cicho

po wilgotnej ścianie

niespodzianie echo 
w głosy zamieniło
dotąd nie słyszane 

oddech znów powrócił 
szarpanym łaknieniem

ciałem wstrząsnął letarg
przebudzony chłodem

szkleniem zlękłych oczu 
zobaczyłem obraz 
jasno oświetlony

"ta studnia oczyszcza !

uwalnia umysły  
z klatek zakłamania

rozpuszcza złe cienie

nocą pozlepiane 

byś mógł się odrodzić

rankiem nieskalanym"

Lauingen, 23 listopada 2013

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2013