Mgła

Fot. Kovács Jocó

znikąd szept duszący gęstniejącej chwili

zakuł chłodem gardło 

w kleszcze martwej ciszy

wilgoć nasączyła wszechobecnym jadem

wszystkie zakamarki przerażonych myśli

bezsilne światło dnia, omotane cieniem

przykryte kapturem 

nagłego potrzasku

padło na kolana skulone bezwładnie

nie ujrzy już dzisiaj zmierzchu przebudzenia

wszystko z każdej strony pochłonęła szarość

horyzontu dziecko, wzgórz rysunek blady

wiszący w przestworzach wytartej pamięci             

zniknął bez szemrania, zaginął bez śladu

mgła zasnuła pleśnią 

umarłe nadzieje

kontury znikają 

skrywane muślinem

 

plamy drzew bezlistnych czernią zabielone

chocholą się ginąc 

z nicością stapiane

w falach polnej trawy widzę twoje włosy

rozpływasz się w dali wilgotną szarością

gdy mgła już opadnie, nie będzie tam ciebie

znikniesz jak złudzenie 

kropli przeznaczenia

Lauingen, 18 listopada 2013

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2013.