Mrok

mrok nadchodzi wolno

zasłoną utkaną 
z przeźroczystych minut

zakrywa misternie obraz 
znów zafałszowany

czarny pomruk nocy 
zdziera szaty złudzeń

wydziergane fikcją
światłem zagmatwane

nagie, zawstydzone 
te myśli bezbronne

prawdy obnażone

nadzieje ułomne

i nagłe szarpnięcie 
boleśnie za ramię

i wstrząs i ciemność 
i bez gwiazd pomocy

nic nie widzę

czy dotyk też kłamie ?

nie ! bo go czuję
na przekór tej nocy ! 

ten włosów talizman

jakby wyrzeźbiony

usta przechylone

żądne uwiedzenia

piersi już tęsknią 
za dłoni oddechem

me źrenice martwe

mrokiem rozszerzone

wysuszone strachem

bólem nakarmione

dzień znów powraca 
świtem już niechcianym

oczy oślepione 
wyrywa z rąk nocy

uderza promieniem 
w mroku zapomnianym

nie zostanę dłużej 
gdzie fikcja wyblakła

pójdę szukać w czerni 
źródeł mojej prawdy 

nie wrócę już nigdy 
do ciemności światła ..

Lauingen, 16 października 2013 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2013