Zatopiony w tobie

rozpłynąłem się w kroplach

niebotycznej chmury

gwałtowny przypływ

uderzył w brzeg

spękanych zmysłów

nieposkromioną kipielą

uwolniony od ciała

wtopiłem się w ciebie

bezkarnie 
każdą cząstką

rozpuszczonej całości

wniknąłem w twe usta

łaknące oddechu 

jeszcze wpółotwartym 

zdziwieniem

kosmykami pocałunków 
zwilgotniałem

w rozszerzonych źrenicach

oniemiałych powiek

gwałtownym wodospadem

uwolniłem ramiona
chłonące pożądliwie 
wezbrane źródło uniesienia

a sztorm zapomnienia

rozfalował uda
mocą nawałnicy

niebiańskiego tańca

zostanę już na zawsze

w tobie zatopiony ..

Fot. Internet

Lauingen, 17 listopada 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014

Górski szczyt

"Pisząc jest się jakby bliżej nieba.

To jest rekompensata za szarość tego życia"
(Parafraza czegoś kiedyś zasłyszanego)


rysy górskich szczytów
spojrzały na mnie spod powiek 
śnieżnego błękitu

brwi skał 
uniosły się lekko 
w tańczącej ciszy 
nad kosmykami 
pierzastych obłoków

wiem, 
ujrzałeś swój szczyt jedyny
przeźroczystą mgłą wiatru
w oddali muskany
lecz zapomnij o nim
nie odnajdziesz drogi 
w labiryncie prawdy
zatracanej szronem 

nie ! nie oderwę oczu
wybacz niepokorę
ten szczyt mi najbliższy 
choć daleko płonie
oślepłem spragniony
skalistych płomieni

nie poddam się nigdy
nawet gdy zastygnę
w lawinie kamieni ..

Lauingen, 7 listopada 2014 r.

antekrybczyk.blogspot.com

http://www.facebook.com/antekr

Copyright © Antek Rybczyk 2014